Карты Альтернативных Миров, часть 2

[Magnum]

Карфаген жаль

Его страдания только начинаются. 

Осушенное Зёйдерзее — бага или фича?

Фича. 

Коммунисты осушили. 

Не уловил намёка в Государстве Генерального Штаба в предыдущих итерациях карты.

Со мной случился приступ традиционализма, и я вернул обычное название. 

Больше не надо такой проекции, пожалуйста

Не могу обещать... Тихоокеаноцентричность - моя давняя слабость! 

ремейком "В низине". Ну или хотя бы "Атлантропы".

Всякое бывало... 

[Serafim]

Круто. Еще и блоки нетривиальные. Нравица. Даже жалко что не слишком серьезно.  

Но я уже и не знаю. что тут еще можно добавить... 

Черносливия = Чернославия+Ливия. 

[Magnum]

Черносливия = Чернославия+Ливия. 

Неплохое решение, но мне слишком нравятся текущие границы Египта... 

Даже жалко что не слишком серьезно.  

Я серьезен, как сама смерть!    Когда я доделаю описание этого мира, об этом узнают все! 

[Serafim]

Неплохое решение, но мне слишком нравятся текущие границы Египта... 

Можно пожертвовать куском Карфагена

Я серьезен, как сама смерть!    Когда я доделаю описание этого мира, об этом узнают все! 

Ждем-с. А что за Османская Оманская Империя на Мадагаскаре? Изгнанники?

[Magnum]

Можно пожертвовать куском Карфагена

Карфаген не простит! 

что за Османская Оманская Империя на Мадагаскаре? Изгнанники?

Есть мнение, что это почти реал: 

https://en.wikipedia.org/wiki/Omani_Empire

а тут они еще немного на юг продвинулись. 

 

[Лѣтьвинъ]

Пока нет времен на описанье. Вопросы приветствуються.

 

Изменено 28 May 2022 пользователем Лѣтьвинъ

[Дельфин]

Время действия 19-й век? Кто в России? Декабристы? Что за два союза?

[Лѣтьвинъ]

Время действия 19-й век? Кто в России? Декабристы? Что за два союза?

Хз, скорее всего что-то между 19-20 веком. Это не Россия, а Полоцкая Русь (думал, что очевидно по столице), развилка где-то в 10-9 веке. 1 блок Полоцкой Руси с Болгарией и Грузией (что возникли благодарья Полоцку, после победы над каким-то аналогом Османов), какой-то немецкой страной и Генуей. 2 Австро-Венгро-Италии, Бургундии, Франко-Иберии и Западной Ирляндии. Союзы сделанны чисто политически - как кому удобно, идеологии тут ни при чем, могут быть абсолютно разные у членов одного союза.

Изменено 28 May 2022 пользователем Лѣтьвинъ

[Какой-то новичок]

А почему Богемия у государства-в-северной-Германии, а Бавария у Австро-венгрии? Можно чуть-чуть рассказать о том, в чем конкретно развилка ?

[Брян]

Вопросы приветствуються.

непонятные автономии в северной Сибири отдают советчиной конечно, тут тоже раздавали автономий всем кого смогли догнать? 

[Лѣтьвинъ]

А почему Богемия у государства-в-северной-Германии, а Бавария у Австро-венгрии?

 

Большинство земель вошло после династических браков, но что касаеться Богемии тут победа в войне (там теперь почти нет славянаговорящих).

 

Можно чуть-чуть рассказать о том, в чем конкретно развилка ?

 

Киевская Русь падает как у нас, Полоцк собирает все земли и строит империю. Нет ВКЛ, нет никаких уний с Польшей.

 

непонятные автономии в северной Сибири отдают советчиной конечно, тут тоже раздавали автономий всем кого смогли догнать? 

 

Вы так говорите будто надо быть советом чтобы дать автономию. Все здесь понятно: автономии чисто культурно-языковые, в регионах где коренные жители складывают хотя бы половину населения, а полочане особенно северной Сибирии не заселяли + если вы хорошо посмотрите будет видно что этот северносибирский край продолжается на южним востоке (то есть должно хватит местного населения в городах). Да впрочем в Полоцкой Руси никогда не существовало идеологии, которая предлагала бы сильную ассимиляцию нерусинов (насчёт отсуствия автономии для разных русинов: Полоцк собрал большинство земель настолько рано, что не возникли отличные этносы (которие считали бы себя разными народами, региональные этносы конечно существуют) и все восточнословянские диалекты понятные друг другу, учитивая что они находились почти всё время в одной стране, так что великий пласт лексики совпадает. То есть здесь совсем иная ситуация чем в РИ, где белорусский, русский и украинский являются отдельными языками и народами и не были почти тысячу лет вместе, как тут с Полоцком (конечне некоторие регионы войшли в состав Полоцка несколько веков позже но всё таки не в начале 19 века как с землями современной Белоруси и Украины)). На карте что-то между 19-20 веком (ещё неопеределился, но может быть и 20 век если так будет более толково), так что автономии по-моему могут возникнут без проблем. Сама Полоцкая Русь не являеться весьма абсолютистической: как видно на карте есть какой-то уровень автономии.

 

Настоящие автономии обозначенные другом цветом в таких странах как Польша, Финляндия, Крым и так далее.

Изменено 29 May 2022 пользователем Лѣтьвинъ

[Какой-то новичок]

Опубликовано

А в западной и юго-западной Европе? Почему Леон у Португалии?

[Лѣтьвинъ]

А в западной и юго-западной Европе? Почему Леон у Португалии?

Реконкиста прошла по-другому, кстати в Люзитании*. Но что в западной? Описание стран хотите?

Изменено 29 May 2022 пользователем Лѣтьвинъ

[Какой-то новичок]

Описание стран хотите

Да. Вы же сказали задавать вопросы - я задаю каждый, что приходит в голову.

[Лѣтьвинъ]

Да. Вы же сказали задавать вопросы - я задаю каждый, что приходит в голову.

 

Гм ну Ирляндия католическая, получила независимость восстанием с помощью французов и иберцов. Наверно всё таки как княжество какое-то. Великая Британия далее остаеться империей но не так могучей как у нас (как вы видите северо-западная часть Индии под французами, но англичане тоже имеют кусок Индии).  В Европе почти нет республик (по крайней мере пока что), если не учитивать Геную. Нидерлянды как-то пробуют в нейтральность, но могучей силой совсем не являюсь -- они маргиналы (колоний нуль, только то, что в Европе). В общем могучими силами будут: Полоцк, Австро-Венгро-Италия, Франко-Италия, Люзитания и Великая Британия. Скандинавия не совсем слабая но не ровнятся ей с остальными, так что они больше нейтральные (случились для безопасности). Люзитания далее думает ли варто ей войти в один из 2 союзов или остаться самостаятельной. У Бургундии и этой золотой немецкой стране (ещё думаю как назвать) прикладно одинаковые силы. Скандинавия должна иметь какие-то колонии в Северной Америке. Под Полоцком будут Филипины и может немного Японии. Аналог Османов далей не совсем ослабл, но после войны утратил на значению. Как то вышло, что почти всю Европу описал, но на самом деле на теперь очень много информации ещё нет. Хз, может мне ещё карту религий добавить. И то не так, что мусите задаваць вопросы, если вам не интересно то конечно не принуждайтесь.

 

 

Думаю что тут всё понятно. На западе жёлтый католицизм и 2 протестанцкие церкви.

Изменено 29 May 2022 пользователем Лѣтьвинъ

[Дельфин]

 

 

 

 

 

 

Изменено 30 May 2022 пользователем Дельфин

[Magnum]

Опубликовано

Это очень хорошо и просто замечательно. Какой год на дворе? 

 

[Magnum]

 

 

Подробное описание тут: 

fai.org.ru/forum/topic/50817-u-rossii-dva-vraga-chernosliv-i-kuraga/

 

[ImperialGuarder]

Одна из моих карт. Не знаю, может натянул сову на глобус. Основная развилка: Александр Молосский утонул при попытке добраться до Италии. Часть войска утонула, часть оказалась выброшена в Италию и едва не погибла в стычке с мессапами, а часть оказалась отброшена обратно к Эпиру. Часть греческих городов отбил Агафокл, но идти вглубь италийских земель так и не решился. Не было отвоевания у самнитов Сипонта, и около пятнадцати тысяч самнитских воинов остались живы. Луканы и бруттии после перемирия с греками приняли сторону самнитов. В итоге самниты смогли выставить больше воинов и Вторая Самнитская война кончилась разрушением Рима. Была воссоздана Латинская Лига, которую вынудили признать верховенство самнитов. Как сама лига в целом оказалась поставлена в зависимость от самнитов, так и отдельный город.

Те из римлян, кто уцелели после разрушения Рима бежали на руины Вей и Капены.

Уж не знаю, насколько реально могло отсутствие похода Александра Эпирского в Италии повлиять на исход войны Рима с самнитами, но когда делал карту, развилка мне казалась правдоподобной.

Не уверен также, что правильно изобразил расположение племён, но перед рисованием посмотрел несколько других карт из разных источников.

На карте 260 годы до нашей эры

Тёмно-синий - Самнитская Лига

Светло-синий - союзники и вассалы Самния

Красный - владения Эпира при Пирре

Светло-  розовый - союзники и вассалы Эпира

Тёмно-розовый - Вейи, в которые бежали немногочисленные уцелевшие римляне, а позже к ним добавились немногочисленные латины и этруски.

Бежевый - Фалерии.

Подобнейшее описание: https://alternathistory.com/mir-velikogo-epira-chast-1-ot-aleksandra-molosskogo-do-1-poloviny-1-veka-nashej-ery/

[Дельфин]

Это очень хорошо и просто замечательно. Какой год на дворе? 

1930. Но технологически 70-е.

[Magnum]

Но технологически 70-е.

Да вы оптимист! 

 

[Лѣтьвинъ]

Жемойтское Княжество

 

[Лѣтьвинъ]

Литовское государство в 1950 годе.

 

 

Описание по-белорусски и английски:

 

У 1830 годзе дайшло да паўстаньня проціў царскіх улад. Скончылася яно ў 1831 годзе паразай паўстанцаў.

 

In 1830 there was an uprising against the tsarist authorities. It ended in 1831 with the defeat of the rebels.

 

Прывяла гэта да шматлікіх рэпрэсій на землях былое Польшчы й Літвы. Нечакана аднак жорсткія рэпрэсіі скончыліся - ёсьць 1835 год, год у каторым цар Мікалай І Паўловіч гіне ў выніку няшчаснага выпадку. У Расейскай Імпэрыі ўзьнікае хаос - дык ягоны наступца Аляксандар ІІ мае ледзьве 18 гадоў.

 

This led to numerous repressions in the lands of the former Poland and Lithuania. Suprisingly though, the brutal repressions ended - It's 1835, the year in which Tsar Nicholas I Pavlovich died in an accident. Chaos arisen in the Russian Empire - afterall it's successor Alexander II was barely 18 years old.

 

Хаос гэны быў аднак добрым для жыхароў былое Рэчы Паспалітае. Каб запанаваць над вялікай імпэрыяй, новы ўладар Аляксандар ІІ спыняе рэпрэсіі й маскалізацыю. Сам Аляксандар ІІ зьяўляецца значна лібэрайнейшым і менш жорсткім за свайго памерлага бацьку.

 

This chaos was good however for the inhabitants of the former Polish-Lithuanian Commonwealth. To reclaim order in the Russian Empire the new ruler Alexander II decided to stop repressions and russification. Alexander II himself was much more liberal and less cruel than his late father.

 

У 40-х гадох выдаюцца перавыданыя, згодна з расейскім правам, літоўскія статуты. Перавыдаюцца яны на польскай, расейскай і літоўска-рускай мовах.

 

In the 40s, Lithuanian statutes were republished with added updates, in accordance to Russian law. They were republished in Polish, Russian and Russo-Lithuanian languages.

 

Парарэльна да таго, у сувязі з так званай Вясной народаў, на тэрыторыі былога ВКЛ узьнікаюць розныя нацыяналістычныя рухі. Адным з першых зьяўляецца рух жамойцкі. Выдаецца шмат кніг на жамойцкай мове, аднак сам рух не здабывае шмат прыхільнікаў сярод дваранства. Адзінымі паплечнікамі гэтага руху зьяўляюцца людзі з сялянскага пласту й зьбяднелая шляхта. Адзін з тых-жа: Мацей Валанчэўскі стаў жамойцкім біскупам і дабіўся жмуйдзкай мовы ў царкве на зямлях так званай Жмуйдзі. Праз гэта сяляне і называлі яго "жамойцкім князем".

 

At the same time (which was connected to Springtime of Nations), at the territory of former GDL many national movements were created. One of first ones was Samogitian movement. Many books in Samogitian language were created, but movement itself didn't gain much approach from aristocracy. The only allies of the movement were people from peasant origin and poor szlachta. One from these: Maciej Wołonczewski became Samogitian bishop and achieved Samogitian language in the church of lands known as Samogitia. Because of this, the peasans called him "Samogitian Duke".

 

Жмуйдзкі рух з часам разгалінаваўся на некалькі рухаў. Адзін з іх прэтэндаваў таксама на літоўскасьць, кажучы нібыта, што сапраўднымі ліцьвінамі былі і ёсьць толькі балты, і што Літва насамрэч была выключна балцкім гаспадарствам, якое з часам улегла славянізацыі. Найбольш фанатычныя прадстаўнікі гэтага руху лічылі, што Літву трэба адрадзіць менавіта як балцкую краіну, рэбалтызуючы пры гэтым аславянізаваную людносьць Віленшчыны, Ковеншчыны й Горадзеншчыны.

 

The Samogitian movement eventually divided into several others. One of them was also claiming the Lithuanian heritage, allegedly saying that the reals Lithuanians were and are the Balts only, and that Lithuania was in fact the Baltic country only, which eventually fell into Slavicization. The most fanatical representatives of this movement believed that Lithuania should be revived as Baltic only state, demanding that population of Vilna, Kovno and Grodno area should be rebaltised for their own good.

 

Большасьць дваран былога ВКЛ, як ужо было сказана, не падтрымлівага жмуйдзкага руху, а ўжо цалкам праціўная была балта-літоўскаму руху, называючы яго прыхільнікаў літваманамі ці младаліцьвінамі. Сябе затое працягвалі называць ці то ліцьвінамі, ці стараліцьвінамі.

 

Majority of the former Grand Duchy of Lithuania nobility, as it was mentioned before, wasn't supporting the Samogitian movement, and was fully against Baltic-Lithuanian one, calling its supporters as Lithuanian mythomanians, or Young Lithuanians. At the same time they were continuing to call themselves as Lithuanians, or Old Lithuanians.

 

Праціўныя крадзяжы Літвы жмудзінамі, стварылі яны ўласны нацыёнальны рух. Гэты рух быў спачатку польскамоўны, як і большасьць тагачасных дваран, аднак з часам разгалінаваўся на рух польскі, і рух рускі. Было гэта выклікана разуменьнем праз большасьць шляхты, што без падтрымкі сялян, якія ў знакамітай большасьці заставаліся літоўска-рускамоўнымі, ня мелі яны шансаў на рух настолькі маштабны каб прэтэндаваць на аўтономію ў рамках Расейскай Імпэрыі. Апрача таго ўсе яны добра зналі, што Літва была раней рускай і што дазволіць ім гэта стаць незалежнымі ад рухоў польскіх - каронных. Усё-ж такі нават сполёнізованая Літва не лічылася адным з так званай "Каронай". Зрэшты шмат хто з іх і хацеў вяртацца да каранёў, што толькі і ўзмацняла эпоха романтызму.

 

Being against the theft of Lithuania by Samogitians, they created their own national movement. That movement was originally Polish-speaking one, as most of the nobility was, but eventually it branched into Polish and Ruthenian movements. It was motivated by the understanding of majority of nobles that without the support of peasants, who were in fact mainly Russo-Lithuanian speaking, they had to chance to claim autonomy within the Russian Empire. In addition, they all knew that Lithuania was formerly Ruthenian state, and that bringing back such language would allow them to become independent from the Polish movements - Crowners. Even being polonised, Lithuania never indentyfied itself as the same as Poland proper - "the Crown". Also many of them wanted to return to their Ruthenian roots, which only was intensified by the era of Romanticism.

 

Такім чынам шмат якія дваране пачалі популяразываць літоўска-рускую мову, як і зьбіраць ейныя гаворкі (што адначасова рабілі і жмудзіны ці "літвамані" з жамойцкай мовай). Пісалася шмат кніг, а вэрсія пра ліцьвінаў як усходнеславянскі этнос распаўсюджвалася. Расейскі субэтнос беларусаў ніколі ня стаў популярным, агранічоўваючыся выключна як рэгіёнальная назва рускіх ліцьвіноў на ўсходніх кранцах тэрыторыі іх пражываньня.

 

Thus, many nobles began to promote Russo-Lithuanian language, as well as collecting it's dialects (which at the same time were doing the Samogitians and Young Lithuanians for Samogitian one). Many books were written, and the version that Lithuanians are East Slavic ethnic group was spreading into masses. Due to this Russian sub-ethnic group of Belorussians promoted by Tsardom never gained much popularity, limiting itself only as regional name of Ruthenian Lithuanians on the eastern territories of former GDL.

 

Рух польскі, хаця вялікі спачатку, з часам застаўся даволі малым. The Polish movement, altough large at first, eventually remained pretty small. Паколькі ўсе прадстаўнікі гэтых нацыяналістычных рухоў не выступалі за незалежнасьць, добра памятаючы паразу ў студзенскім паўстаньні, цар Аляксандар не палічыў іх шкоднымі, - наадварот бачыў карысьць у дэцэнтралізацыі былога ВКЛ і ўзаемных бойках, якія зьнжалі шанс на паўторнае аб'аднаньне.

 

As all members of these national movements didn't strive for independence, remembering their defeat in the January uprising, Tsar Alexander didn't conseder them harmful - on the opposite, he saw the benefit in them, as they were decentralizing the population of the former GDL and due to their mutual fights, chances for reunification and another uprising were getting smaller.

 

Не лічылі так аднак наступныя цары, нанова ўводзячы рэпрэсіі, а з часам забараняючы нават выдаваць кнігі на літоўска-рускай і жмуйдзкай мовах, што значна спыніла абодва рухі. Не зьнішчыла тая забарона аднак іх канчаткова. Жмудзіны друкавалі кнігі галоўным у Прусіі, пераносячы іх адтуль у ўласную Жмуйдзь. Што тычыцца рускае Літвы: кнігі пісаліся і друкаваліся на лацінцы, часта часткова па-польску каб ашукаць царскія ўлады, што насамрэч няма там літоўска-рускай мовы. Будзе гэта адной з прычын замацаваньня лацінкі як асноўнага альфабэту літоўскай мовы. Некаторыя кнігі выдаваліся і поўнасьцю па-расейску ці па-польску, аднак нягледзячы на гэта апісвалі мову, ці як то ў было ў афіцыйнай навуцы Расейскае Імпэрыі: дыялект "беларускі", з чаго скарыстаюць і пазьнейшыя літоўскія дзеячы.

 

It wasn't the case for next Tsars though, which began to reintroduce repressions and politics of russification. With time books published in Russo-Lithuanian and Samogitian languages became forbidden, which slowed these national movements greatly. However, the ban did not destroy them completely. The Samogitians printed books mainly in Prussia, transferring them from there into the Samogitia Proper. As for Ruthenian Lithuania: Books were written and published in Latin alphabet, often halfly in Polish, in order to deceive tsarists authorities that they're in fact written not in Russo-Lithuanian but in Polish language. This will be one of the reasons why Latin will become main alphabet of Lithuanian language. Some books were published entirely in Russian or Polish, but nevertheless described the Lithuanian language, or as it was called in official science of the Russian Empire: the "Belorussian" dialect, from which will benefit future Lithuanian figures.

 

Хоць царскія забароны моцна агранічылі тыя-ж рухі, усё-ж гэтыя нацыёналізмы далі плод: Пад канец 19 веку, калі Расея прайграла вайну з Японіяй дайшло да наступных паўстаньняў. На жаль былі яны жорстка спынены, аднак і дзякуючы гэтаму лёяльнасьць да расейскай дзяржавы вычарпалася амаль канчаткова.

 

Although tsarist bans severely restricted these movements, nationalism bore fruit: In the late 19th century, when Russia lost the war with Japan, another uprisings reappeared. Unfortunately, they were fiercely stopped, but thanks to that, loyalty to the Russian state became almost nonexistant.

 

У першай палавіне 20 ст. дайшло да так званай Вялікай вайны, вайны ў каторай прайграла Расейская Імпэрыя, Прусія і Асманская Імпэрыя, а ў якой выйграла Аўстрыйская Імпэрыя, Францускае Каралеўства і Вялікабрытанія.

 

In the first half of the 20th century so-called Great War broke out, a war in which the Russian Empire, Prussia and the Ottoman Empire lost, and in which the Austrian Empire, the French Kingdom and Great Britain won.

 

Што-раз горшыя ўмовы ў Расейскай Імпэрыі ў 20 ст. прывялі да посьпеху сярод соцыялістаў, як і паўторнага ўзьнікненьня нацыёналістычных рухаў. Пасьля паразы ў Вялікай вайне дайшло да так званай Верасенскай рэволюцыі.

 

Due to lost war, civilian conditions in the Russian Empire gradually worsened, which popularised various socialist movements and revived nationalist ones. After war was officially lost the August revolution emerged.

 

На землях былога ВКЛ паўсталі ўсходнеславянскія ліцьвіны, балцкія жмудзіны, балцкія ліцьвіны, палякі і ўсялякія соцыялісты. Усе яны атрымалі дапамогу ад Аўстрыяцкае Імпэрыі.

 

At the territory from former GDL East Slavic Lithuanians, Baltic Samogitians&Lithuanians, Poles and various Socialists emerged. All of them received help from the Austrian Empire.

 

Трэба адзначыць, што нягледзячы на фанатызм, усё-ж такі балталітоўскі рух стаў популярнейшым за рух жмуйдзкі, з-за чаго і ніводная Жмуйдзь і не абвесьціла незалежнасьці, хутка трапляючы пад контроль так званай Ковенскае Літвы.

 

It should be noted, that despite the fanaticism, the Baltic-Lithuanian movement became more popular than Samogitian one. Because of such no Samogitian State declared its independence, quickly falling under the control of the so-called Kovno Lithuania.

 

Што тычыцца рускіх ліцьвіноў абвясьцілі яны Гаспадарства Літоўскае са сталіцай у Вільні, аднак напор літоўскіх і расейскіх соцыялістаў вымусіў на іх засяродзіцца на ўсходнім фронце. Скарысталіся гэтай нагодай балцкія ліцьвіны, якія хутка окупавалі Вільню, што вымусіла на рускіх ліцьвінах перанос сталіцы ў Менск.

 

As for the Ruthenian Lithuanians, they declared independece of the State of Lithuania with capital in Vilna, but the attack of the Lithuanian and Russian socialists forced them to focus on the eastern front. The Baltic Lithuanians took advantage of this opportunity and quickly occupied Vilnia, which forced the Ruthenian Lithuanians to move their capital into Miensk.

 

Варта тут дадаць, што рускія ліцьвіны знаходзіліся ў саюзы з русінамі, з-за чаго й хутка ўдалося ім расправіцца з маскалямі на ўсходзе.

 

It should be added that the Ruthenian Lithuanians were in alliance with the Rusnakians, which is why they quickly managed to deal with the Russians in the east.

 

Вяртаючыся, хутка адваявалі яны ўкрадзеную балтамі Вільню, і пачалі наступленьне на ўсю Ковенскую Літву, прэтэндуючы на ўсе ейнае землі як сапраўдны насьледнік ВКЛ, дзе ліцьвінам зьяўляецца кожны, ня толькі балт, як у "нялюдзкай" Ковенскай Ліцьве. Дадаткова выступалі яны як абаронцы жмудзінаў, каторыя мелі быць пад прыгнётам Ковенскае Літвы.

 

When they returned, they quickly recaptured Vilna, stolen previously by Balts, and launched an offensive campaing on the whole country of Kovno Lithuania, claiming all its lands as the true successor of the GDL, where everyone was Lithuanian, not just he Balts, as in "inhuman" Kovno Lithuania. In addition, they acted as defenders of the Samogitians, who were supposed to be under oppression of Kovno Lithuania.

 

Пасьля перамогі над балта-ліцьвінамі сталіца Гаспадарства Літоўскага вярнулася ў Вільню, а былая Ковенская Літва, цяпер Жмуйдзь стала аўтономнай часткай таго-ж гаспадарства.

 

After the victory over the Baltic-Lithuanians, the capital of Lithuanian State retorned to Vilna, and the former Kovno Lithuania, now Samogitia, became an autonomous part of the same state.

 

Гаспадарства Літоўскае застаецца ва Ўсходнім саюзе з Русінскай Народнай Рэспублікай, Рэспублікай Латвіяй і Рэспублікай Эстоніяй, як і ўваходзіць у Эўразьвяз створаны Аўстрыяй і Францыяй. Зьяўляецца яно дэмократычнай дзяржавай з літоўскай мовай як дзяржаўнай, і дадатковай жмуйдзкай на Жмуйдзі і польскай у Віленскім, Горадзенскім ваяводзтвах. Дадаткова гарантуе яно падтрымку жыдоўскай, латыскай, русінкай і нямецкай моў.

 

The State of Lithuania remains in the Eastern Alliance with the Rusnakian People's Republic, the Republic of Latvia and the Republic of Estonia, as well as in the European Union created by Austria and France. It is a democratic state with Lithuanian as the official language, and additional Samogitian one in Samogitia, as well Polish in Vilna and Horadna voivodeships. In addition, it guarantees support for the Jewish, Latvian, Rusnakian and German languages.

Изменено 20 Jun 2022 пользователем Лѣтьвинъ

[Жак Генрих Брамс]

Жемойтское Княжество

Коллега, картинки не видно

[Лѣтьвинъ]

Коллега, картинки не видно

У меня всё в порядке. Но могу вам дать и ссылку на девиантарт: https://www.deviantart.com/licvin/art/Different-World-Duchy-of-Samogitia-1930-918143799.