общие рассуждения мысли и ссылки по миру

31 July

тип Хамелеон

Циклоп

31 July

Фридрих Карл

31 July

31 July

Метеор

31 July

https://en.wikipedia.org/wiki/Spanish_corvette_Tornado

https://en.wikipedia.org/wiki/HMS_Raleigh_(1873)

31 July

http://www.dossiersmarine.fr/

1 August

в РЕИ

22 stycznia 1863 roku wybuchło Powstanie Styczniowe. Po wybuchu powstania styczniowego Rosjanie zaczęli organizować bojową flotyllę rzeczną z bazą w Warszawie. Namiestnik Królestwa Polskiego przystąpił do organizowania flotylli rzecznej na Wiśle w składzie kilku parowców oraz żelaznych jednostek wiosłowo-żaglowych. Rosyjską flotyllę rzeczną na Wiśle – zwaną Flotyllą Warszawską, niekiedy także Flotyllą Wiślaną – formalnie powołano 16 lutego 1863 roku. Zorganizowano ją szybko.

https://www.polityka.pl/pomocnikhistoryczny/1534147,1,rosyjska-flotylla-na-wisle-parowce-i-kanonierki.read

1 August

https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/historia/1502651,1,parowce-na-powstancow.read

W tłumieniu powstania styczniowego, które wybuchło 147 lat temu, udział brały nie tylko piesze i konne pułki carskiej armii. W tym celu stworzono również na Wiśle flotyllę, która operowała od lutego 1863 do lipca 1864 r.
AN Plan Warszawy z 1867 r. Cyframi zaznaczono: 1. Wachta bielańska 2. Prowizoryczna stocznia 3. Cytadela Aleksandrowska, koszary armii carskiej 4. Wachta łazienkowska
W pierwszych miesiącach 1863 r., krótko po wybuchu powstania, namiestnik Królestwa Polskiego wielki książę Konstantin Nikołajewicz Romanow (honorowo noszący stopień generała-admirała) zaproponował utworzenie na Wiśle flotylli złożonej z uzbrojonych statków parowych i żaglowo-wiosłowych. Jako obsadę tych jednostek przewidziano jedną z kompanii tzw. gwardiejskogo fłotskogo ekipaża. Formacja ta, której nazwę można tłumaczyć jako gwardyjską załogę okrętową, została utworzona 16 lutego 1810 r. Jej zadaniem była ochrona przepraw rzecznych i mostów dla wojsk lądowych oraz zaopatrywanie armii drogami wodnymi. Uczestniczyła w tej roli m.in. na Wiśle podczas kampanii 1813 i 1831 r.

Pomysł namiestnika został zaakceptowany i krótko potem na obsadę flotylli wyznaczono stacjonującą w Sankt Petersburgu 4 kompanię ekipaża pod dowództwem kapitana-lejtnanta Konstantina Niebolsina (dowódcy jachtu cesarskiego „Koroliewa Wiktoria”). W jej skład wchodziło pięciu lejtnantów (Aleksandr Martianow, Nikołaj Matiuszkin, Nikołaj Niewachowicz, Aleksiej Pazuchin oraz Aleksandr Rembielinskij), 20 podoficerów, 6 muzyków, 150 marynarzy i dwóch koniuszych. W ciągu doby jednostka była gotowa i 6 lutego wyruszyła koleją do Warszawy. Tu została przedstawiona namiestnikowi, a następnie zakwaterowana w koszarach Cytadeli (noszącej wówczas nazwę Aleksandrowskiej).
Okręty z wiosłami
Namiestnik nakazał niezwłoczne utworzenie flotylli z tych środków, jakie były pod ręką: jednodziałowej żelaznej kanonierki wiosłowej Nr 1, żelaznej barki towarowej, ośmiu drewnianych szalup i dwóch prywatnych łodzi zarekwirowanych w Warszawie. W Nowogieorgijewsku (taką nazwę nosił w latach 1834–1915 Modlin) przejęto od wojsk inżynieryjnych łódź kanonierską Nr 2 (uzbrojoną w rodzaj lekkiej haubicy, tzw. jednoróg) oraz dwie 6-wiosłowe drewniane jolki. Natomiast z Sankt Petersburga przysłano koleją 4 kutry wraz z oddziałem artylerzystów rakietnoj komandy pod komendą konduktora Gudkowa; obsługiwali oni stojaki do wypuszczania rakiet, tzw. rakietnyje stanka.

15 marca tak przygotowana flotylla przystąpiła do kontroli ruchu na Wiśle. Na rzece umieszczono obie kanonierki na tzw. brandwachtach (posterunkach wodnych). Pierwszą zainstalowano na wysokości Bielan; składała się z 30 osób załogi i oficera, zakwaterowanych w wynajętym baraku w pobliżu klasztoru kamedułów. Do ochrony jednostki przydzielono 12 kozaków. Drugą (zwaną łazienkowską, liczącą 42 ludzi) brandwachtę umieszczono koło Czerniakowa, gdzie w miasteczku wynajęto dla niej dom i przydzielono 25 kozaków.

Nadzorowaną część rzeki podzielono na 6 odcinków. Każdy patrolowany był przez oddział składający się z podoficera i 6 marynarzy, obsadzający jedną szalupę (z przydzielonym czółnem). Patrole wykonywano co 3 godz. w ciągu dnia, a co półtorej w nocy. Pierwszymi dowódcami zostali lejtnanci: Pazuchin – brandwachty bielańskiej, Matiuszkin – łazienkowskiej. Od marca do października 1863 r. patrole te ujęły na Wiśle ponad 50 powstańców bądź ludzi podejrzanych o udział w powstaniu.

31 marca 1863 r. doszło do jedynego w tym okresie przypadku zastosowania rosyjskiej artylerii okrętowej na Wiśle. Ok. godz. 20 do bielańskiej brandwachty zbliżył się parowiec „Płock” (należący do Spółki Żeglugi Parowej Andrzeja Zamoyskiego) z 40 pasażerami na pokładzie, kierowany przez szypra Büchnera. Statek nie zatrzymał się do kontroli, zatem lejtnant Rembielinskij rozkazał oddanie strzału ostrzegawczego (ślepym pociskiem). Wówczas na „Płocku” zatrzymano maszynę i niesiony prądem rzeki parowiec zbliżył się do kanonierki. Wysłano w jego kierunku szalupę z Rembielińskim i celnikiem. Nie znaleźli oni niczego podejrzanego, zaś polscy pasażerowie nie wyrazili żadnych protestów. Jedynie chorąży Paktielejew (lub Paktielajew) z garnizonu warszawskiego z oburzeniem zgłosił, że „jedzie z tajnym materiałem do JCM wielkiego księcia namiestnika i zgłosi mu raport o przymusowym zatrzymaniu”. Najprawdopodobniej to właśnie ów krewki chorąży namówił szypra do wyminięcia brandwachty pod pełną parą.